Kinezyterapia – leczenie ruchem, gimnastyka lecznicza. Podstawą tej dziedziny są ćwiczenia ruchowe. Ruch staje się środkiem leczniczym, mającym wpływ na cały organizm. Zadaniem kinezyterapii jest maksymalne usunięcie niesprawności fizycznej i przygotowanie do życia bez bólu.
Kinezyterapia dzieli się na miejscową i ogólną.
Miejscowa – dotyczy bezpośrednio narządu zmienionego chorobowo. Wyróżniamy tutaj:
- ćwiczenia bierne – wykonywane przez kinezyterapeutę
- ćwiczenia izometryczne – czynne napinanie mięśni bez zmiany ich długości;
- ćwiczenia czynno-bierne – ruch wykonywany jest biernie natomiast pacjent czynnie rozluźnia mięśnie;
- ćwiczenia samowspomagane – pacjent siłą mięśni kończyny zdrowej wspomaga pracę osłabionych mięśni;
- ćwiczenia w odciążeniu – wykonywanie ruchu przy odciążeniu przez terapeutę ćwiczonego odcinka ciała;
- ćwiczenia czynne;
- ćwiczenia synergistyczne – pacjent siłą mięśni kończyny zdrowej wspomaga pracę osłabionych mięśni;
- ćwiczenia oddechowe.
Ogólna – składa się z ćwiczeń części ciała nieobjętych chorobą:
- ćwiczenia ogólnokondycyjne;
- ćwiczenia gimnastyki porannej;
- ćwiczenia w wodzie;
Wady postawy , czyli nieprawidłowe ułożenie segmentów ciała względem siebie (głowa, kręgosłup, miednica , kolana , stopy). Postawa ciała, która jest nieodpowiednia oraz nieestetyczna. Na wadliwa postawę ciała mają wpływ czynniki wrodzone oraz nabyte
Kształtowanie ciała (kręgosłupa) rozpoczyna się już w łonie matki. Unoszenie główki, przekręcanie, pełzanie, raczkowanie i pierwsze kroki dziecka utrwalają się jako nawyki, wpływając również na postawę ciała.
Nawyki ruchowe wyuczone w dzieciństwie pozostają również w życiu dorosłego człowieka. Dlatego należy dbać o właściwą postawę ciała już w wieku niemowlęcym i wczesnym dzieciństwie. Rehabilitacja oraz odpowiednie ćwiczenia pozwalają na likwidację ewentualnych asymetrii ciała oraz na zniesienie nieprawidłowych napięć mięśniowych.
Sylwetka ciała zależna jest od zachowań ruchowych, emocji w ciele oraz trybu życia.